เหรียญหล่อนางเสาร์ห้า พิมพ์เล็ก หลวงพ่อนุ่ม วัดนางใน สร้าง(ราวๆ) ปี ๒๔๗๕

รูปทรงสามเหลี่ยม ใช้วิธีหล่อดินไทยโบราณ เนื้อโลหะแห้งจัด เนื้อในเหลืองอมเขียว ผิวออกสีน้ำตาล ซอกๆและผิวพระยังเหลือเขม่าดินเบ้า คราบฝุ่นความเก่า และเนื้อเกินติดอยู่ ซึ่งเป็นธรรมชาติและเสน่ห์ของพระหล่อโบราณ สภาพสวยสมบูรณ์ ด้วยจำนวนที่สร้างน้อยมาก เป็นที่นิยมเสาะหา และหวงแหนของคนท้องถิ่นอย่างมาก จึงไม่ค่อยมีพระหมุนเวียนในท้องตลาด ทำให้ผู้ที่ครอบครองหวงแหนมาก ไม่ค่อยยอมปล่อยออกมาให้เช่ากันง่ายๆ ราคาเช่าหาจึงไม่ได้ถูกตามไปด้วยครับ แต่ถ้าท่านใดมีศรัทธาแรงกล้า อยากได้มาบูชา ติดต่อมาได้ ยินดีแบ่งปันครับ

หลวงพ่อนุ่ม ท่านเป็นพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังของจังหวัดอ่างทอง

ประวัติ พระอุปัชฌาย์นุ่ม ธมฺมาราโม ท่านเกิดเมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๒๖ อ่อนกว่าหลวงพ่อพัก ๑ ปี โยมบิดาของท่านชื่อสอน โยมมารดาชื่อแจ่ม นามสกุลศรแก้วดารา หลวงพ่อนุ่มเกิดที่บ้านสามจุ่น ตำบลวังน้ำซับ อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี ตอนที่ท่านอายุได้ ๑๐ ขวบ ได้ศึกษาภาษาไทยและภาษาขอมกับพระอธิการพ่วง ผู้เป็นพระพี่ชายที่วัดสามจุ่น ซึ่งอยู่ใกล้บ้านของท่าน และเมื่ออายุท่านครบ ๒๐ ปี

จึงได้อุปสมบทที่วัดปลายนา ตำบลปลายนา อำเภอศรีประจันต์ สุพรรณบุรี เมื่อวันที่ ๑ เมษายน พ.ศ. ๒๔๔๖ โดยมีพระครูธรรมสารรักษา (อ้น) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดดี วัดปู่เจ้า เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการช้าง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ และจำพรรษาอยู่ที่วัดสามจุ่น ศึกษาพระธรรมวินัยและพระปริยัติธรรม พรรษาที่ ๘ ท่านได้ย้ายมาจำพรรษาอยู่ที่วัดหลวง ตำบลศาลเจ้าโรงทอง

เพื่อสะดวกในการจัดหาวัสดุอุปกรณ์ไปช่วยก่อสร้างอุโบสถวัดสามจุ่น ประชาชนในท้องที่นั้นเคารพศรัทธาเลื่อมใสช่วยสละปัจจัยในการก่อสร้างพระ อุโบสถวัดสามจุ่นจึงสำเร็จด้วยดี เมื่อสร้างพระอุโบสถเสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่านก็ได้กลับไปจำพรรษาอยู่ที่วัดสามจุ่นตามเดิม

พอถึงปี พ.ศ. ๒๔๕๙ ท่านก็ย้ายมาเป็นเจ้าอาวาสวัดหลวงอีก ๑๐ ปี ต่อมาจึงได้ย้ายมาเป็นเจ้าอาวาสวัดนางในธัมมิการาม ตำบลศาลเจ้าโรงทอง อำเภอวิเศษชัยชาญ ในปี พ.ศ. ๒๔๖๙ ในสมัยนั้นวัดนางในชำรุดทรุดโทรมมาก ท่านจึงเริ่มบูรณปฏิสังขรณ์วัดนางใน

จนเป็นวัดที่พร้อมด้วยเสนาสนะอันสวยงาม เจริญรุ่งเรืองมาจนทุกวันนี้ ถึงปี พ.ศ. ๒๔๗๗ ท่านจึงได้รับตราตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์ ผลงานต่างๆ ของหลวงพ่อมีมากมายหลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งในวัดนางในและนอกวัด หลวงพ่อนุ่มปกครองวัดนางในเป็นเวลา ๓๐ ปี

จนกระทั่ง เมื่อวันที่ ๑๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๙๗ ท่านจึงมรณภาพ สิริอายุได้ ๗๑ ปี พรรษาที่ ๕๑ ในงานประจำปีของวัดนางในทุกปี จะจัดงานตรงกับเทศกาลตรุษจีน เป็นงานที่ใหญ่โตทางวัด เปิดโอกาสให้ประชาชนปิดทองรูปหล่อหลวงพ่อนุ่ม มีประชาชนและชาวอ่างทองไปร่วมงานเป็นหมื่นคนทุกปี

ในสมัยที่ท่าน ยังมีชีวิตอยู่นั้น ท่านได้สร้างวัตถุมงคลไว้ให้แก่ศิษย์หลายอย่าง เช่น เหรียญปั๊ม เหรียญหล่อ พระเนื้อผง พระเนื้อดินเผา และเบี้ยแก้ เป็นต้น วัตถุมงคลทุกชนิดของหลวงพ่อนุ่มล้วนแล้วแต่เป็นที่นิยมเสาะหา และหวงแหนของชาววิเศษชัยชาญอย่างมาก

มีพระคณาจารย์ร่วมสมัยหลายท่านที่นับถือในองค์หลวงพ่อหลวงพ่อนุ่ม วัดนางใน ที่พอจะชัดเจนหน่อยก็มีหลวงพ่อกร่าย วัดโพธิ์ศรี ซึ่งท่านมีความเคารพในองค์หลวงพ่อนุ่มอย่างมาก แม้แต่ในเอวของหลวงพ่อกร่ายเองท่านจะคาดตระกรุดมหารูด ของหลวงพ่อนุ่มไว้ตลอด เพราะท่านเองก็ทราบในอานุภาพขององค์หลวงพ่อมิได้น้อยกว่าผู้ใด ท่านกล่าวถึงหลวงพ่อนุ่มอยู่บ่อยๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งท่านเล่าให้ลูกศิษย์ฟังว่า

มีพระคณาจารย์เรืองวิชาจากชลบุรีชื่อว่า “หลวงพ่อเณร” มาทำการเรี่ยไรเงินเพื่อสร้างวัด ตั้งปรำอยู่ที่บริเวณวัดนางใน แต่จะมีการแสดงวิทยาคมบางอย่างให้ประจักษ์ต่อสายตาประชาชน เพื่อให้เกิดความศรัทธา ซึ่งสมัยนั้นอาจารย์ท่านนี้โด่งดังมาก จากการที่ท่านสามารถแสดงวิทยาคมลงไปอาบน้ำในโหลได้ แต่ทว่าจริงๆแล้ววิชานี้เป็นวิชากำบังตาชนิดหนึ่ง หรือเรียกว่า “วิชามายาศาสตร์” คือการสะกดจิตหมู่ ใช้กระแสจิตควบคุมคนบริเวณนั้น ให้เห็นว่าท่านนั่งอาบน้ำในโหล แต่จริงๆแล้วท่านก็นั่งข้างๆโหลนั่นแหละครับ คนที่จะทำแบบนี้ได้ก็ต้องเก่งจริงเช่นเดียวกัน

หลวงพ่อกร่าย ท่านเล่าต่อว่า ครั้งนั้น หลวงพ่อนุ่ม กับ หลวงพ่อเณร ได้ลองวิชากัน โดยที่หลวงพ่อเณรจะขอลอง หรือชาวบ้านจะขอหลวงพ่อให้ลองอันนี้ไม่ยืนยัน แต่เหตุการณ์เป็นดังที่หลวงพ่อกร่ายท่านเล่า คือ หลวงพ่อนุ่มท่านให้เสกพระเพื่อลองกัน โดยเอาพระใหม่ๆ กดพิมพ์กันและเสกกันคนละคืน และเอามาลองยิง ผลปรากฏว่า ของหลวงพ่อเณร กระจาย ส่วนของหลวงพ่อนุ่มท่าน ยิงไม่ออก เรื่องยิงไม่ออกนี้มีอีกหลายเรื่อง สำหรับพระเครื่องของหลวงพ่อนุ่ม ผมบอกแล้วว่าท่านผู้อ่าน อ่านแล้วอย่าเพิ่งเชื่อผม ถ้าท่านยังไม่ได้เจอกับตัวท่านเอง อันเรื่องราวต่างๆตรวจสอบ และสอบถามได้ ไม่หวง มาติดตามกันต่อครับ

เรื่องนี้ มีการจดบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร โดยพระมหามณเฑียร พ้นภัย เอกสารนี้ยังอยู่ที่วัดนางในจนปัจจุบันนี้ เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยการปฏิรูปดินแดนเขมร คราวทวงดินแดนคืนจากฝรั่งเศส จนได้ดินแดนบูรพาคืนมา สมัยจอมพล ป. พิบูลสงครามเป็นนายกรัฐมนตรี ทหารเคยถูกยิงล้มกลิ้ง และลุกขึ้นมาได้ กระสุนปืนไม่ระคายผิว บางพวกก็ว่าเป็นทหารผี ยิงไม่ถูก ฟันไม่เข้า พวกเขาเหล่านั้นมีพระเครื่องของหลวงพ่อนุ่มอยู่กับตัว

เรื่องต่อมาเป็นเรื่องของกำนันบ๋ง ท่านกำนันจัดงานโกนจุกให้ลูกชาย ที่บ้านในตำบลยี่ล้น ครั้งนั้นท่านได้นิมนต์หลวงพ่อนุ่มไปเป็นประธาน และสวดมนต์ ครั้งนั้นหลวงพ่อวนสายสิญจน์เอง รอบปรำพิธี แล้วท่านก็มานั่งสวดมนต์ พอถึงช่วงที่จะลงมีดเพื่อโกนจุก ก็มีคนลุกขึ้นยิงปืนในบริเวณวงสายสิญจน์ แต่ปรากฏว่า ยิงเท่าไหร่ก็ยิงไม่ออก หลวงพ่อท่านเห็น คงจะรำคาญ ท่านก็บอกว่า ให้ไปยิงข้างนอกโน่น ผลปรากฏว่า พอออกไปลั่นไกด้านนอกสายสิญจน์ มีลูกเท่าไหร่ ยิงออกหมดทุกนัด เป็นที่ฮือฮามาก ครั้งนั้นหลังจากเสร็จพิธี สายสิญจน์บริเวณงานทั้งหมด เจ้าภาพเก็บเรียบไปหมด

ขอขอบพระคุณข้อมูลจาก