พระซุ้มไข่ปลา กรุวัดป่าแตง จ.อยุธยาฯ

         แตกกรุครั้งแรกประมาณปี พ.ศ. ๒๔๙๘ ที่  “ วัดป่าแตง ” ตำบล สระบัว จังหวัด พระนครศรีอยุธยา ช่างในสมัยอยุธยาฯตอนปลาย ได้บรรจงสร้างให้มีพุทธศิลปที่งดงามมาก และมีขนาดเล็ก

           พุทธลักษณะ  เป็นพระปางมารวิชัย ประทับนั่งใต้ซุ้มปรกโพธิ์ แต่ผนังด้านหลังภายในซุ้มซึ่งเป็นใบโพธิ์ กลับเป็นเม็ดกลมขนาดเล็กแบบเม็ดไข่ปลา เรียงตัวกันอย่างสวยงาม  ส่วนของเสารับซุ้มทั้ง ๒ ข้าง ก็กดพิมพ์เป็นเม็ดกลมขนาดเล็กแบบเม็ดไข่ปลา ไปตามแนวตั้งของเสาอีกด้วย จึงเป็นที่มาของการเรียกชื่อพระพิมพ์นี้ว่า  " พระซุ้มไข่ปลา "

           เนื้อพระ  เป็นเนื้อดินเผา มีทั้งเนื้อละเอียดและเนื้อหยาบ และยังมีเนื้อว่านอีกด้วย แต่ที่นิยมกันมากคือพระเนื้อละเอียด พระส่วนใหญ่ด้านหน้าจะลงรักปิดทองไว้ ด้านหลังบางองค์จะทาชาดแดง หรือทายางไม้ไว้

            นอกจากพบที่วัดป่าแตงแล้ว ยังพบพระจำนวนมากอีกที่วัดใหญ่เทพนิมิตร อำเภอ นครหลวง จ.พระนครศรีอยุธยา นอกจากนี้ยังปรากฏหลักฐานว่ามีพระฝากกรุไว้ที่กรุงเทพฯ แถวๆฝั่งธนบุรีอีกด้วย ได้แก่ วัดเทวราชกุญชร และวัดประยูรวงศาฯ

                พุทธคุณ  “ พระซุ้มไข่ปลา ” ดีทางแคล้วคลาด และคงกระพัน นอกจากนี้ยังบันดาลให้ชีวิตราบรื่น สงบร่มเย็นเป็นสุข ปราศจากภัยพาล และเกิดความเมตตาแก่ผู้พบเห็น เป็นไปตามความเชื่อของการบูชา “ พระพิมพ์ปรกโพธิ์ ”